tak semudah itu

bile tgk org sedang terduduk sayu, sedih
tiap2 saat di ulik sendu tak berhenti
mcm mengimbau jaman kegelapan aku..

aku pikir
payah nye nk move on kate org, payah nye nk kunun2 cam kuat
di depan mata org

mmg susah
tipu kalau ko syg sama itu org ko boleh lupe die dalam mase sehari dua
tipu lah kalau ko tibe2 bangun tidu ko dh ade semangat baru
tipulah kalau ko tibe2 rase nk g have fun smpai lupe diri
di saat2 asyik nk tersebak tanpa sebab..

benda semua berflow... cepat @ lambat kite sembuh itu
kite lah yg tetapkan...

aku xnak brada di fasa tue lagi
dan kini aku berdepan 1 reality fasa kegelapan
yang aku seperti biasa
tak tahu nk bagi reaksi yg mcmane

wpon berkataan kuat dan sabar tue bukan boleh buat apa2
tpi ingt ja, ade lagi org2 yg disekeliling ko
support, sayang ko...
di saat susah senang ko

moge hari2 yg berlalu bawak sinar
xnak terus kegelapan
xnak terus jdik sebak
xnak terus diam dunia sendiri

bergembira lah, walaupon duka di hati


ps - nk bawak jalan2... ke mane kah kite nieh?